Tulipan Greiga 'Czaar Peter. 5 szt.

Przeczytaj również:

• Tulipany - najbardziej oczekiwane wiosenne kwiaty cebulowe

  Cebulki tulipanów - sadzenie

  Tulipany preferują gleby lekkie i przepuszczalne. Nie lubią nadmiernej wilgoci, ani gleb ciężkich i gliniastych. Często wtedy chorują, a nawet giną. Gleby ciężkie pod uprawę tulipanów należy rozluźnić dodając torf i piasek, a gleby piaszczyste, jałowe wzbogacić kompostem. Przed sadzeniem ziemia powinna być dobrze przekopana i wyrównana, tak, żeby w zagłębieniach nie gromadziła się woda.

  Najlepszy termin na sadzenie przypada na wrzesień i październik. Głębokość sadzenia należy dostosować do rozmiaru cebuli, która równa jest 2-3 wysokościom cebuli, piętką do dołu.

  Tulipany warto sadzić w plastikowych koszyczkach, co ułatwi ich wykopywanie i częściowo ochroni przed gryzoniami. Dodatkowo będziemy mieć pewność, ze wszystkie cebulki zostały posadzone na jednakowej głębokości i zapobiega wciąganiu w głąb ziemi przez korzenie kurczliwe- z każdym rokiem cebulki rosną coraz głębiej. Rabatkę z tulipanów warto przykryć na zimę korą lub torfem.

  Ogławianie tulipanów

  Kwitnienie tulipanów przypada na przełom marca i kwietnia. Po jego zakończeniu, pozostają słupki kwiatowe, które należy odłamać. Dzięki temu zabiegowi rośliny nie utworzą nasion i tym samym nie stracą związków pokarmowych, które będą mogły wykorzystać na budowę cebuli. Liście i łodygi usuwamy dopiero po całkowitym zaschnięciu części nadziemnej.

  Tulipany – wykopywanie i przechowywanie cebul

  Tulipany kwitną najlepiej w pierwszym roku po posadzeniu, kiedy cebule są przesuszone i przechowane w ciepłym i przewiewnym miejscu. Cebulki tulipanów powinno się wykopać raz na 2-3 lata, na przełomie czerwca i lipca. Wykopane cebule należy oczyścić z ziemi, umieścić w przewiewnych pojemnikach i pozostawić do wczesnej jesieni w ciepłym 17-20 stopni C, przewiewnym i suchym miejscu (ale nigdy na słońcu). Jeżeli cebul nie wykopujemy to starajmy się ich nie podlewać.

  Pędzenie tulipanów w warunkach domowych

  Kwitnienie tulipanów można przyspieszyć tak, żeby podziwiać kwiaty w mieszkaniu zimą. Czynność jest nazywana "pędzeniem tulipanów".

  Do doniczek z wilgotną ziemią ogrodową, najpóźniej do końca października, sadzimy cebule, tak aby były widoczne ich wierzchołki. Pojemniki umieszczamy w chłodnym miejscu, poniżej 10 stopni C na ok. 15 tygodni. Gdy liście będą miały ok. 5 cm doniczki można przenieść do mieszkania. Pojemniki z cebulkami najlepiej ustawić na chłodnym, jasnym parapecie, optymalna temperatura to 18 stopni C. W takich warunkach rośliny powinny zakwitnąć w ciągu 3 tygodni.

  Terminy kwitnienia tulipanów ogrodowych

  Ze względu na ogromną różnorodność podzielono tulipany na kilkanaście grup, które obejmują wiele tysięcy odmian. Jako pierwsze kwitną odmiany tulipanów botanicznych, które możemy je podziwiać już pod koniec marca lub na początku kwietnia.

  Zaraz po nich pojawiają się odmiany pełne wczesne. Natomiast z końcem kwietnia możemy cieszyć się widokiem tulipanów z grupy Triumph.

  Na przełomie kwietnia i maja kwitną mieszańce Darwina, najbardziej okazałe, o bardzo dużych kwiatach.

  W maju pojawiają się tulipany pojedyncze późne, a w drugiej połowie miesiąca tulipany Rembranta, tulipany pełne (peoniowe) oraz tulipany papuzie o dużych, powycinanych lub pofalowanych brzegach.

  Rabata z roślinami cebulowymi i tulipanami

  Tulipany to mocne, kolorowe akcenty wiosennego ogrodu. Ich intensywne barwy dają radość i energię, a w połączeniu z innymi wiosennymi roślinami cebulowymi tworzą widowiskowe, wiosenne rabaty. Jeśli bardzo lubimy tulipany, to warto sadzić różne odmiany, tak żeby kwitły przez całą wiosnę. Rabata z tulipanami po przekwitnięciu nie wygląda atrakcyjnie, dlatego warto łączyć te kwiaty z innymi, które kwitną później lub sadzić je w towarzystwie krzewów. Wyższe odmiany tulipanów dobrze wyglądają w towarzystwie, traw, turzyc, serduszek, niezapominajek, a z roślin cebulowych pasują do nich narcyzy i czosnki ozdobne.

  Niższe odmiany tworzą kolorowe dywany w połączeniu z szafirkami, hiacyntami, krokusami oraz płomykami szydlastymi, żagwinem i dąbrówką rozłogową, dlatego można je z powodzeniem wykorzystywać do tworzenia barwnych wiosennych obrzeży. W ten sposób można udekorować główne drogi do domu, chodniki a nawet brzegi trawnika.

  W przeciwieństwie do rabat oraz wielu innych dekoracyjnych elementów w tym wypadku warto stawiać na odmiany jednolite kolorystycznie (np.: połączone w rzędzie tulipany białe i czerwone) i nie przesadzać z różnorodnością (maksymalnie 1-3 odmiany).

  
  Moda na tulipany

  Duży wkład w promocję tej grupy miała Holandia, przez co ten kraj jest kojarzony m.in. właśnie z tulipanami. Co ciekawe – tulipany nie są ich rodzimym gatunkiem a pochodzą z bardziej odległych rejonów (m.in. Turcja, Iran, Północna Afryka). XVIII wiek w Turcji nazywa się nawet „Wiekiem Tulipanów”, gdyż rządzący w tych czasach sułtan Ahmed III zamawiał te rośliny w ogromnych ilościach do swoich ogrodów wyznaczając tym samym ogólnokrajowe trendy.

  Tulipany przybyły do Europy w połowie XVI wieku za sprawą austriackiego ambasadora pracującego w Turcji. Ich uprawą zajął się Holender Karol Clusius. Zaczęto wtedy krzyżować różne odmiany a handel i produkcja tych kwiatów przez pewien czas stały się nie mniej intratne niż obrót egzotycznymi przyprawami. W latach 1636-1637 Holandię ogarnęło tulipanowe szaleństwo. Sami nazywali ten okres Tulpenwoede (tulipomanią). Z czasem ceny na najpiękniejsze egzemplarze stały się drakońskie. Za jednego tulipana można było kupić posiadłość w Amsterdamie. Odmianę 'Semper Augustus' sprzedano za 6 tys. florenów, co w owych czasach było niebotyczną kwotą. Wkrótce jednak nastąpił krach cenowy – doprowadzając do bankructwa wielu osób żyjących „z tulipanów”. Dzisiaj na szczęście ceny tulipanów są na tyle atrakcyjne, że na zakup może pozwolić sobie każdy właściciel ogrodu. Bogactwo kształtów i barw zachęca do eksperymentów i zabija nudę w ogrodzie.

  Grupy tulipanów

  Ogromna ilość wyselekcjonowanych odmian tulipanów i tym samym problemy z właściwą klasyfikacją sprawiły, że Brytyjskie Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS) wraz Królewskim Holenderskim Towarzystwem Hodowców Roślin Cebulowych (KAVB) powołały w 1913 roku Brytyjsko-Holenderski Komitet ds. Nazewnictwa i Klasyfikacji Tulipanów. To był pierwszy kluczowy krok w usystematyzowaniu i podziale na grupy poszczególnych odmian tulipanów. Ostatnią aktualizację – wprowadzono w 1996 roku (Classified List and International Register of Tulip Names). Jej autorem jest Johan van Sheepen z KAVB. Zgodnie z wytycznymi tulipany dzieli się na:

  Tulipany wcześnie kwitnące:

  Tulipany pojedyncze wczesne (Single Early) – jako jedne z pierwszych witają wiosnę. Kwitną na przełomie marca i kwietnia. Osiągają 25-30cm wysokości. Mają wygląd „typowy” dla gatunku – ich kwiaty są jednobarwne (rzadko dwubarwne), pojedyncze o regularnych płatkach. Dobrze nadają się do pędzenia.

  Tulipany podwójne wczesne (Double Early) – w porównaniu z poprzedniki kwitną nieznacznie później (od początku kwietnia do maja). Wytwarzają kwiaty o większej ilości płatków (niemal pełne o miseczkowatym kształcie. To jedne z najpiękniejszych ozdób rabat. Ponadto często uprawia się je w pojemnikach jako dekorację balkonów, tarasów oraz drzwi wejściowych.

  Tulipany kwitnące w połowie sezonu:

  Tulipany Triumph (Triumph) – to jedne z najefektowniejszych tulipanów (jednocześnie jest to największa grupa). Dorastają do 55cm wysokości przy czym wytwarzają mocne, sztywne, stabilne pędy. Z tego względu często służą do dekoracji bukietów oraz kompozycji florystycznych. Znakiem rozpoznawczym (chociaż nie u wszystkich odmian) są matowe płatki (mają inną barwę na obrzeżach).

  Tulipany mieszańce Darwina (Darwin Hybrid) – to wysokie byliny cebulowe dorastające nawet do 70cm. Zwykle ich kwiaty są jednobarwne, składają się z lekko błyszczących, owalnych kwiatów. Kwitną na przełomie kwietnia i maja. Zostały wyselekcjonowane przez krzyżowanie Tulipa fosteriana i ich mieszańców z ze starymi odmianami Single Late.

  Tulipany późno kwitnące:

  Tulipany z grupy pojedynczych późnych (tzw. Single Late) – charakteryzuje je silny wzrost (50-80 cm wys.). Wytwarzają silne pędy i długo zachowują trwałość w wazonie, dlatego z powodzeniem wykorzystuje się je na kwiat cięty. Kwitną zwykle od połowy maja.

  Tulipany liliokształtne (Lily-Flowered) – najobficiej kwitną w maju wytwarzając oryginalne kielichowate kwiaty z wąskimi, ostro zakończonymi, wygiętymi płatkami. Są ozdobą każdej rabaty. Nadają się na kwiat cięty. Są dość wrażliwe na ujemne temperatury. Na uwagę zasługuje odmiana 'Claudia' – o płatkach ciemnoróżowych z białymi przebarwieniami.

  Tulipany strzępiaste syn. tulipany Crispa (Fringed) – odmiany należące do tej grupy dorastają zwykle do 50cm wysokości. Kwiaty mają nietypowy, atrakcyjny wygląd – ich płatki są postrzępione na brzegach. Kwitną w maju. Uznaje się je za tulipany „bezzapachowe”.

  Tulipany zielone, syn. tulipany zielonokwiatowe (Viridiflora, Green Tulips) – osiągają 30-50cm wysokości. Są łatwo rozpoznawalne, gdyż na ich płatkach występują zielone przebarwienia w kształcie smug lub pasków. Kwitną późno – pod koniec maja.

  Tulipany Rembrandta (Rembrant) – osiągają 40-70cm wysokości. Kwitną w maju. Na ich płatkach występują charakterystyczne smugi o promienistym kształcie oraz kreski. Często są wielobarwne. Nazwę nadano im na cześć słynnego malarza Rembrandta Harmenszoon van Rijn, który tworzył w okresie, gdy w Holandii panował okres Tulipomanii. Jest to o tyle ciekawe, że wymieniony artysta nie malował tulipanów (za to robiło to wielu innych żyjących w tym czasie).

  Tulipany papuzie (Parrot) – kwitną od drugiej połowy maja. Dorastają do 60cm wysokości. Wytwarzają duże kwiaty z osobliwie powykręcanymi postrzępionymi płatkami. Są wielobarwne, np.: odmiana 'Flaming Parrot' wytwarza kwiaty żółtopomarańczowe, 'Estella Rijneweld' biało-czerwone. Uchodzą za najbardziej widowiskowe wśród tulipanów.

  Tulipany pełne późne (Double Late) – kwitną w maju (najczęściej od drugiej dekady). Osiągają 45-60cm wysokości. Kwiaty – jak sama nazwa wskazuje – są pełne, z dużą ilością płatków, na pozór ułożonych w sposób chaotyczny, nieuporządkowany.

  Pozostałe grupy gatunkowe tulipanów:

  Tulipany Kaufmana (Kaufmanniana) – to niskie byliny osiągające 15-20cm wysokości. Wytwarzają pojedyncze kwiaty z trójkątną plamką na zewnętrznych kwiatach. Liście są plamiste. Tulipany należące do tej grupy najczęściej kwitną w marcu. W środowisku naturalnym występują m.in. na Syberii, w Afganistanie, Turkiestanie, w Tybecie i Mongolii. Nazwę nadano im na cześć Konstantina Petrovicha von Kaufmann, pierwszego carskiego gubernatora Turkiestanu.

  Tulipany Fostera (Fosteriana) – dorastają do 40cm wysokości. To tulipany botaniczne wytwarzające duże kwiaty, często o barwie czerwonej. Termin kwitnienia przypada na kwiecień. Pochodzą od Tulipa fosteriana występującego naturalnie w Azji Środkowej.

  Tulipany Greiga (Greigii) – to tulipany botaniczne osiągające 20-40cm wysokości. Wytwarzają atrakcyjne kwiaty, często o nieco gwiaździstym lub pucharowatym kształcie. Najczęściej są dwubarwne. Największe walory dekoracyjne ukazują w szczytowej fazie kwitnienia, gdy płatki rozpadają się na boki. Ich charakterystyczną cechą są także duże pofałdowane liście z czerwonobrunatnymi kropkami bądź kreskami. Pochodzą od Tulipa freigii występującego naturalnie na obszarze Turkiestanu.

  Nieprzyporządkowane tulipany (obejmują nawet 150 gatunków występujących w różnych częściach świata).

  czytaj dalej Więcej